dinsdag 10 november 2015

HET LAATSTE BED




Er ligt een zwart-wit foto van mijn handen naast mijn bed.
's Avonds, vooraleer ik inslaap, kijk ik er een tijdje naar.
Het brengt me rust.
Het zijn de handen van een jongeman. 
Ik was twintig toen die foto werd genomen.
Mijn handen, verder niks.

Ook 's morgens kijk ik er naar. 
Het is een ritueel.
Ik kijk naar mijn oude handen 
die nog jong zijn en sta dan op.

Laatst had ik een vriendin
die dat maar griezelig vond. 

Het deed haar aan een rouwprentje denken.
'Het zijn die handen waarmee
je me aanraakt,' zei ze.
'Als je me vingert, denk ik aan die foto, 
maar dan in kleur.'

Ik zei: 'Toen mijn moeder op sterven lag,
hield ik haar hand vast.
Nadat ze was gestorven, heb ik alles verbrand
dat die hand heeft aangeraakt.
Alleen mijn eigen handen
kon ik niet verbranden.'